Kediler köpekler gibi terbiye edilemez.Bu gün bizlerle yaşıyan dostlarımız yaşadıkları mekanları kendilerine ait olduğunu, bizlerinde onların misafiri olduğu söylenir.Hatta bu sahiplenmeye karşı bir durumda bize karşı mücadeleye girerler.Onun için Nankör bile denmişdir.
Bu söylentiler yanlışdır.Yanlışlar, yanlışlarla bu günlere kadar gelmişdir.Hatta bu durum yabancı ülkelerden ülkemize bile ithal edilmişdir.Kedinin insanla ilişki tarihçesini incelediğimiz zaman yukarda söylenenlerin nasıl ortaya çıktığı görüle-bilinir.
Bu gün her kedi 12 haftaya kadar annesinin koruması altındadır.Bu zaman içersinde yaşamı süresince gerekli terbiyeyi yaşam şartlarını ondan alır.
Bundan sonraki öğrenmesi gereken şey;çevresindeki yaşamını birlikde idame ettireceği insan ailesini tanımasidır.Kendisinden beklenen bazı kaideleri öğrenmesidir.
Bu beklenenler çok olmamasına rağmen her iki taraf için dikkat edilecek hususlardır.
Onlardan beklediğimiz :
Tuvaletini yapmaması "bundan kasıt ön görülen yer hariçinde"
Bebeklik devresinde annesinden bunu öğrenmişdir.
Bizden beklediği:
İçinde kum olan bir kutu.Kutunun bulunduğu yerin kullanımı sırasında rahatsız edilmiyeceği bir yerde olması.Yattığı ve yemek yediği yerden uzak olması.Devamlı olarak temizlenmesi.Şahsına ait olması diğer hem cinsi ile paylaşmaması.
Dostumuza bir ad veririz.
Öğrenmesini istiyorsak ; Severken,onunla oynarken,yemeğine verirken çok tatlı bir ses tonu ile adını söyliyebiliriz.Söylenen adına bir reksiyon gösterdiği taktirde sevdiği bir keks ve onu severek ödüllendirmemiz gerekir.Hiç bir zaman azarlamaya kalktığımız zaman adını kullanmamız gerekir.
Yasakladığımız şeyleri nasıl öğretebiliriz:
Örneğin; perdemize tırmanması,biblolarımız veya kırılacak eşyalarımızla oynamaya kalkması,kendisi içinde tehlike teşkil edecek fırına çıkması yemek masasına vs.vs.
Yapılması gereken tek şey sert bir komutla "hayır" elinizi bir defa çırpmanız.
O anda dostumuz derhal kendisi için yasak olan hareketi anlar.
Çoğunlukla yapılan hatalar; devamlı azarlamalar veya korkutucu nesnelerle önlemeğe çalışmak.
Tırmık izleri :
Halılarımız,duvar kağıtları,oturma takımlarımız tırmık izlerine madur kalan eşyalarımızdır.
Nasıl önliyebiliriz:
Tırnaklarını bileyebilecek bir ağac,sık örülmüş kalın karton, tepsi.Sokakdan bulduğumuz ufak dal parçası.Günlük gazetemizi okudukdan sonra bükerek onunla oynamaya alıştırılması.
Bizler yemeğimizi masada,onlar ise ona ayırdığımız yemek bölümünde yemesi gerekir.
Eğer yediğimiz bir şeyi onunla paylaşmak istiyorsak hiç bir zaman masa başında vermemeiz gerekir.Paylaşıcağımız şeyi kalkıp yemek yediği tabağa koymalıyız.
Bu şekilde yalnız kalsalar bile masaya çıkıp her hangi bir şeyi almaya kalkmazlar.
Kedimiz ile aynı haneyi huzur içinde paylaşmak istiyorsak.Kendisine sevgi ile yaklaşmamız bu eğitim süresi içinde birazda sabırlı olmamız gerekir.Bazı istemediğimiz hareketlerinde annesinin yaptığı gibi elimizin tersi ile itmemiz veya
hafifçe süratına üflememiz onun için yeterli olacakdır.
Bu gün evimizde çocuklarımız varsa onlarada yapmamız gereken bu işlevleri öğretmemiz gerekir.Çocuklarda hayvan sevgisi bizlerden daha fazladır.Onlara yapacağımız tek şey onlarla nasıl yaşamamız gerektiğini öğretmemiz en başta gelmelidir.
Saygılarla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder