Eğitim yılı ile Gazetelerin ilk sayfaları onunla ilgili yazılarla dolmaya başladı.Bu haberler daha sonra 3.ncü sayfalara doğru kayacak; beni anlamışsınızdır.Baharla birlikte haberler değerini kaybedecek bir başka döneme kadar.Arada bir karşılaştığımız haberler karşısında Eğitim diye kelimeyi kullanacağız.Yazıyoruz, okumuyoruz okusakda anlamıyoruz. Yoksa bir şeyler değişir.Senelerce okuyoruz okuduğumuzu öğrendiğimizi uygulayamıyoruz.Gençlerin yazımı gibi şöööyle diye başlıyalım.Taş devri ile Atom devrimi arasında eğitimde ne kadar ilerlemişiz.Değişen ne olmuş yaşamımızın kolaylaşması için her geçen gün bir şeyler keşfetmişiz.O kadar çok şeyler keşfetmemize rağmen üretici olan beynimizde sınıfda kalmışız.Eğitmenlerimizmi sınıfta kalmış yoksa öğrencilermi ?
Bu gün dünyamıza baktığımız zaman kalemlerin fikirlerin çarpışdığı dünya yerini nelere bıraktiğini görüyoruz. Demek ki mecaz bakımında Taş devri ile Atom çağı arasında pekde bir fark yok.Eğitimi verememiş, verilenleri de algılayıp uygulayamamışız.
Utopi olarak bir kenara yazılmış.
Gün aksiliklerle başlamışdı.Sınıfa zille birlikde girmişdim.Öğretmenime başımla selam vererek yerime iliştim.Sınıfda nedense bir gariplik vardı.Öğretmenimde beni görünce yüzünün şekli biraz değişmişdi.Unutmadan söyliyeyim okulda en çok bu öğretmenimle geçinemezdim.İkimizde biraz dik kafalıydık.Çoğu zaman dersler bizim fikir çarpışmalarımızla geçerdi.Onda beğendiğim tek şey araştırmacı olması idi.Bide bilgilerini aktarabilseydi, zaman zaman bu konuda tıkandığını görüyordum.Bir kaç defa bu konuyu sınıf öğretmenime açdım pekde fayda vermedi.Hatta bu konuyu üçlü bir toplantıyla okul pedolog eşliğinde masaya yatırmayı bile düşünmüşdüm.
Biraz olsun öğretmenimle ilişkilerimi anlatabilmişimdir.
Gelelim o günün garipliğine aradan bir kaç dakika geçmemişdiki yanımdaki arkadaşım beni dürttü hadi bakalım dedi sıra sende seç iki arkadaşda imtihan başlasın.Kafamı arkaya çevirdiğim zaman ne demek istediğini anladim.Arka sırada eğitimden iki görevli oturuyordu.Bu gün öğretmenin imtihan günü idi roller değişmiş onu imtihan yapacak olan talebeleri idi.Eğer bu imtihani geçdiği taktirde öğretmen olabilecekdi.
Bu ülkede okul bitirip öğretmen olunmuyordu son imtihanı sınıfda talebeleri yapıyordu.Iki hakkı vardı.
Göz göze geldik.Ona korkmamasını ima edecek bir bakışla baktım.Zaaflarını çok iyi biliyordum.Araştırmacı bir eğitmen olması, bana bu yönden saldırada bulunmamı men ediyordu.Ona bir şans verilmesi gerektiğini düşünerek imtihanını iyi bir derece ile bitirmesini sağladım.Tabii bunu daha sonra arkadaşlarıma anlatmakda bayağı zorluk çektim.Asil öğretmen olmuş, başka bir okulda eğitmen olarak hayatını idame etti.
Bir gün internette dolaşırken sitesini buldum.O günü nasıl yaşadığını sitesinde anlatmış.Öğretmen öğrenci ilişkisi adı altında yazısını okuyunca kendimi bir kahraman gibi gördüm.Yanılmamışdım iyi bir öğretmen kazandırdığım için.
Öğle anlatıyordu genç delikanlı anılarında.Hiç değişmedi kendisini geliştirmek uğruna gittiği seminerlerde öğretmenlerin hep bir numaralı dertleri olmuşdu.Birbirlerine sevgi saygı çerçevesi içinde.
Sorduğum zaman benim savaşım bitmez ben yaşadığım müddetçe bu bir fikir savaşı o savaş beni diğer kötülüklerden korur felsefesi ile yaşıyordu.
Bir başka anılarda beraber olmak üzere.
Alman eğitim sisteminden anılar.
Saygılarla.
Bu gün dünyamıza baktığımız zaman kalemlerin fikirlerin çarpışdığı dünya yerini nelere bıraktiğini görüyoruz. Demek ki mecaz bakımında Taş devri ile Atom çağı arasında pekde bir fark yok.Eğitimi verememiş, verilenleri de algılayıp uygulayamamışız.
Utopi olarak bir kenara yazılmış.
Gün aksiliklerle başlamışdı.Sınıfa zille birlikde girmişdim.Öğretmenime başımla selam vererek yerime iliştim.Sınıfda nedense bir gariplik vardı.Öğretmenimde beni görünce yüzünün şekli biraz değişmişdi.Unutmadan söyliyeyim okulda en çok bu öğretmenimle geçinemezdim.İkimizde biraz dik kafalıydık.Çoğu zaman dersler bizim fikir çarpışmalarımızla geçerdi.Onda beğendiğim tek şey araştırmacı olması idi.Bide bilgilerini aktarabilseydi, zaman zaman bu konuda tıkandığını görüyordum.Bir kaç defa bu konuyu sınıf öğretmenime açdım pekde fayda vermedi.Hatta bu konuyu üçlü bir toplantıyla okul pedolog eşliğinde masaya yatırmayı bile düşünmüşdüm.
Biraz olsun öğretmenimle ilişkilerimi anlatabilmişimdir.
Gelelim o günün garipliğine aradan bir kaç dakika geçmemişdiki yanımdaki arkadaşım beni dürttü hadi bakalım dedi sıra sende seç iki arkadaşda imtihan başlasın.Kafamı arkaya çevirdiğim zaman ne demek istediğini anladim.Arka sırada eğitimden iki görevli oturuyordu.Bu gün öğretmenin imtihan günü idi roller değişmiş onu imtihan yapacak olan talebeleri idi.Eğer bu imtihani geçdiği taktirde öğretmen olabilecekdi.
Bu ülkede okul bitirip öğretmen olunmuyordu son imtihanı sınıfda talebeleri yapıyordu.Iki hakkı vardı.
Göz göze geldik.Ona korkmamasını ima edecek bir bakışla baktım.Zaaflarını çok iyi biliyordum.Araştırmacı bir eğitmen olması, bana bu yönden saldırada bulunmamı men ediyordu.Ona bir şans verilmesi gerektiğini düşünerek imtihanını iyi bir derece ile bitirmesini sağladım.Tabii bunu daha sonra arkadaşlarıma anlatmakda bayağı zorluk çektim.Asil öğretmen olmuş, başka bir okulda eğitmen olarak hayatını idame etti.
Bir gün internette dolaşırken sitesini buldum.O günü nasıl yaşadığını sitesinde anlatmış.Öğretmen öğrenci ilişkisi adı altında yazısını okuyunca kendimi bir kahraman gibi gördüm.Yanılmamışdım iyi bir öğretmen kazandırdığım için.
Öğle anlatıyordu genç delikanlı anılarında.Hiç değişmedi kendisini geliştirmek uğruna gittiği seminerlerde öğretmenlerin hep bir numaralı dertleri olmuşdu.Birbirlerine sevgi saygı çerçevesi içinde.
Sorduğum zaman benim savaşım bitmez ben yaşadığım müddetçe bu bir fikir savaşı o savaş beni diğer kötülüklerden korur felsefesi ile yaşıyordu.
Bir başka anılarda beraber olmak üzere.
Alman eğitim sisteminden anılar.
Saygılarla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder