Yazdan kalma bir gündü.Bu günden faydalanmak icin bizim yakinimizdaki parka dogru yürümeye basladim.Yazin,sonbahara dönüsmesi bir baska oluyordu; Dogada
cigerlerime cektigim temiz hava, agaclarin arasindan süzülen günes isiklari icimi isitmisti.Her zaman oturdugum banka ilistim.Önümde kocaman suni bir gölet vardi. Orada yolculuga hazirlanan kuslar son hazirliklarini yaparcasina kafalarina suya sokuyorlar bir kac metre havalandiktan sonra kendilerini suya birakiyorlardi.Günün erken saatleri oldugu icin Parkta sabah kosusuna cikmis bir kac insandan baska kimse yoktu.Gözlerimi kapiyarak.Dogadaki sesleri dinlemeye basladim.Hic denediniz mi, belki kulaginiza binlerce defa gelen bu sesleri tek tek ayirmaya basladiginiz zaman, bir baska seyler ifade ediyor.Arkamdaki koca Ceviz agacinin yapraklari arasindan gecen rüzgar, tanidik melodiyi andiriyordu sanki.
Bir ara omuzuma biri dokunuyor hissine kapildim.Dönüp baktigimda kimsecikler yoktu.Insan biraz romantik ortamda kalinca diye düsündüm.Sonra kulaklarimda daha dogrusu icimde bir ses duydum.Sakin gözlerini acma ben arkandaki Ceviz agaci, ne zamandir gelip; burada bizlerin dünyasina dalip gidiyorsun.Bu sefer karar verdim, seninle biraz lafliyalim diye.Biraz irkilmeme ragmen gözlerimi acmaya cesaret edemedim.Belki de bu güzel büyünün bozulmasindan korktugum icindir.Ben diye devam etti o eski ceviz.Ne kadar zaman gecti bilmiyorum.Daha burasi Park haline gelmemisti.Bir kusun agzindan düserek senin oturdugun yerin hemen ardina kök saldim.Simdiye kadar kimse bana dokunmadi.Sonra burayi Park haline getirdiler, bir ara bayagi korkmustum.O kocaman makinalari görünce.Elinde kagitlarla dolasan adam bir ara beni isaret etmisti.O günü hic unutamam simdi isim bitti demistim.Yanilmisim tam aksine senin oturdugun Banki koydular.Hadi canim deme Bank bir kac defa degisti.Gecen seneler icinde. Bakma ben cok sevilirim burada, hem Gölgemle tabii o lezzetli meyvelerimi de bir kenara atmamak lazim.En cok ne zaman korkarim bilirmisin ? Cocuklar dallarima cikartiklarin da,iste o zaman düsüp bir yerlerini kiracaklar diye.Ne de olsa insanlari severim.Hic kötülüklerini görmedim simdiye dek.Sahi sana bunlari niye anlatiyorum.Bak bunu bende cözemedim.Belki de Sonbaharin havasinami girdim.Ben buradaki Bank da yasanilanlarin hepsine sahit oldum.Anlatmaya kalksam.Bazen elinizde tasidiginiz sey adini unuttum, ona gecerim.Anlamissindir herhalde.Su en sagda bir kus yuvasi var.Sonra dikkatle bakarsan görürsün o yuvada senelerce önce agzinda beni buraya getiren kusun ailesi yasar.Onlari dallarimin arasinda saklar korurum.Ne de olsa onlarin büyük büyük dedeleri sayesinde buralara gelmistim.Sen hic Ceviz agacini tanirmisin? meyvemizin haricinde.Bak sizlerle müsterek bir hobimiz de var.Fotoraf sanati.Tabii sizler gibi hizli degiliz.Biz ömrümüzde bir kere cekeriz o Fotorafi...Icimize isleriz.Ve bir gün gelir bu fani dünya dan ayrilirken sizlere sergileriz o resmi, bir masanin üzerinde, belki de bir gardrobun kapisinda.O resme iyice bakarsan eger ,o agacin nerede, kimin anisini yansittigini görürsün.
Sonra icimdeki ses gene doganin seslerine, birde yapraklarin arasindaki esen rüzgarin hisirtisina birakti.Ben günesin isiklarini tepeme alirken; o Ceviz agaci yeni dostlar pesindeydi.Her zaman o banka otururum.Benimle bir daha hic konusmadi.Kimbilir belki o da bir kereye mahsusdu.Eger sizde bir ceviz agaci görür de altina oturursaniz.Gözlerinizi kapayip onun anlattiklarini bir kere olsun dinleyin.
H.A.E. Saygilarla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder