Pazartesi, Kasım 27, 2006

HAKKI ERDIL'e


Yasam ve Ölüm bizlere bahs edilmis.Dogana seviniriz, onunla bu hayati paylasiriz.Bir bakmisiz ki birimiz terk ederiz.Digerini birakiriz yanliz.Giden bir baska Dünya'ya göc eder kalanin ise boynu bükük arkasindan baka kalir.Bu bir kanundur. Buna kimse karsi gelmez ,itirazda edemez.Iste böyledir hayat, dün böyle bir ani gene yasadim.
Istanbul'lular bilir.I.nci köprüye girmeden Beylerbey'i kavsagina giristeki ilk lamba.Orasi bir zamanlar meyve bahceleri icinde bir kücük evin bulundugu yerdi.Orada cocuklugun ,dostlugun, yaramazliklarin günleri gecmisti.Orada kanla bagli 6 kardes cocugu oynardi.3 kiz 3 erkek Orasi simdi malesef arabalarin eksozuna lastik seslerinin hüküm sürdügü bu yer oldu. Meyve agaclari dile gelseler neler anlatmazdi.Hele o güzelim can erigi.Baskaydi o günler belki cocukluk yillarin genclige ilk adimlariydi.Büyük bir oda da aksam yatagimizda kikirdamalarimiz.Fisiltilarla bir seyler anlatmamiz.Sonra Kapinin
acilip aile büyüklerinden bir tanesinin kafasini uzatarak siz halen uyumadiniz
diye seslenisi.Hic unutmam her gece oynadigimiz bir oyun vardi icimizden bir
tanesi seyrettigimiz filmin bir pasajini anlatir.Bizlerde o filmin adini ve aktrislerini bulurduk.Puan alamiyan ertesi günü harcligini dondurma parasina yatirmak zorunda kalirdi.Gene öyle bir gece kafamiz bir filme takilmisti.Gün isimiya yüz tuttugu bir anda filmin ismi aklima geldi.Karamozof Kardesler diye bagirdim.Tahmin edebilirsiniz.Sabaha karsi bütün ev ayaga kalkmisti.Aldigimiz cezayi söylememe hacet yok.
Seneler cok cabuk geciyor mekanlar yüzlerini degistiriyor.O cocuklar büyüyor kendi aileleri oluyor.Cocuklari, bazilarinin benim gibi torunlari oluyor.O bahceden bir kus misali baska baska yönlere ucup baska dallara yuvalar kuruluyor.
Dün bu cocuklarin bir kaci gene beraber oldu.Yaslanmislardi coluk cocuga karismislardi.Bense o toplantiya katilamama üzüntüsü ile onlardan uzak bir kösemde anilara daliyordum.Onlar o gün tabiat kanunun bizlere verdigi bir görevi yerine getiriyorlardi.Dostum kardesim adasim Hakki Erdil'e olan son görevdi.Güle güle sevgili dost, kardes, adas .Yasam iste böyle bir sey, cok kisa bir zamana dolduruluyor senin icin 60 sene bizler ise! devam etmek zorundayiz. Seni seviyoruz arkadasim.Yegenlerimize baktigimiz zaman seni onlarin gözlerin de kalplerinde görecegiz.Sonra gene o 6 cocuk anilarinda o bahcede dolasip kikirdiyacaklar.Elden bir sey gelmiyor.Huzur icinde yat seni seviyorum.Amcaoglu.
Adasin Hakki Erdil.

4 yorum:

zeyno dedi ki...

Allah geride kalanlara ömür versin, başınız sağolsun Erdil Baba..Üzülmemek elde değil ama buna çare bulmak da mümkün değil, doğuyoruz, büyüyor ve ölüyoruz evet doğanın kanunu...Geriye bıraktığımız anılar ölümsüz ....

birisinin yeri dedi ki...

Allah rahmet etsin diyorum ERdil baba...Adaşın olması ayrı bir duygusallık katıyor olaya.Çocukluk günleri oynana oyunlar, uygulanan cezalar...Şimdilerde tatlı bir tebessüm bıraktırıyor.
Zeyno'nun dediği gibi, üzülmemek elde değil ama ya çare ?

Adsız dedi ki...

Baş sağlığı diliyorum Erdil bey.Ölüme çare yok biz büyükler artık anlıyoruz bunu ama bazen küçük çocuklara ölümü anlatmakta zorlandığımı hatırlıyorum. Oğullarım sorardı da bazen...
Bu arada o bahsettiğiniz yerin şimdiki halini aklımdan geçirdim bir, sonra da sizin anlattığınız halini eski yıllardaki. Ne demeli bilmem ki...

ERDIL dedi ki...

Zeyno Anne,Baver kardes,Sn.Nicomedian taziyeleriniz icin tesekkür ederim.Allah sizlere uzun ömürler versin sevdiklerinden ayirmasin.Evet geride kalan anilar tipki babalarimiz dan dinledigimiz anilari cocuklarimiza aktariyoruz.
Gecen yaziniz da dediginiz gibi O eski yerlerin de gözlerimiz önünden kaybolmasi bir yerde bizleri de siliyor.Modern bir yasama karsi degiliz insanlik adina her yenilige acigiz üzücü olan yerine bir daha konamiyacak eser ve dogayi yok etmek cok aci.Istanbul'a geldigim zaman o yerleri yürüyerek gezerek nelerin hafizimizda kalan resimlerden kayboldugunu daha bir baska görüyorum.
Sevgilerle.