Iki parmak arasinda bir kursun kalem varmis.Gece demez gündüz demez yazar dururmus.
Günler, haftalari, aylari sürüklemis.Pesi sira. O selvi boyu zamanla asinmis.Günü gelmis o parmaklar arasindan, kayip gitmis.Ardinda biraktigi izler, sayfalari doldurmus.
Bir rüzgär esmis penceresin den, savurmus odanin ortasina, kuru yaprak misali.Beyaz üzeri
bu izleri.Kimi hali üstüne, kimi ucmus masa altina.Biri koparmis kendini bu odadan.Döne döne
savrula savrula, karanligin derinliklerine.
Günün erkenin de ayaklarimin dibinde, yasli cinarin yapraklarinin hisirtisi uyandirdigi zaman
buldun seni. Okudum; kimdi o kadin gizemli sevgili!... bilemem. Bildigim tek sey o kalemin izleri
beyaz kagidin üzeri.Ihtiyar cinar, bir de ben.Saldim parmaklarimin arasindan rüzgara.Döne
done savrula savrula.Bir baska dönelere, bir baska hayallere.
Bir kitap okudumdu.Bir ask romani.Kitabin ön sözünde söyle yaziyordu.Bu son romani idi.
Anisina saygi, kaybolan bir sayfa beyaz basilmistir.
HAE. Saygilarla
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder