O kirmizi topalak.Ne güzeldir ! Sopanin ucunda bir kirmizi,panayirda, luna parkta hep karsimiza cikmistir.Tatli eksidir o cocuklarin elinde,ince belli kizlarin, dudaklarini boyamistir al al.Yapis yapis, o bizlerin cocukluk sembollerimizden biridir.Simdi elmamizi yemis elimizde sapiyla kalmisiz.Atacagiz da nereye, yapismis bir kere elimize.Adini sen baska söyle,ben baska.Keske cocuk olsaydik da annemiz elimizden alir,Birde mendili ile temizlerdi.Oda yok biz yanliz elimizde saplar. Gün agac boyu olmus, gölgeler uzamaya yönelmis, bir telas kaplamis yollari ,
Cöktüm bir banka, aklima düstü gene misralar :) Gün gelir herseyini yitirir insan, En sonrada gölgesini, Ama su kara kalabalik, Daha ölmeden yitirmis gölgesini.... Bundan bile kötüsü var, Iste yasadigimiz bu dönem, Yitirmis
insanlarini gölgeler, Olmiyan insanlarin gölgeleri var.... Üstelik bilmiyorlar insansiz olduklarini, Insanlarini yitirmisler de haberleri yok, Dolasiyor yerlerde gölgeler, Hem de insan saniyorlar kendilerini...
Kalkiyim eski dostun anisiyla evin yoluna.Gün coktan kalkmis gitmis.Hem yüreyim.Hemde elimdeki sapi eve götüreyim.
Sizin elma sekeri nasil idi.Ya sapi ?...
Saygilarla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder