Bir coban rahatca yasiyordu deniz kiyisinda, sürüsünün geliriyle uzun zamandan beri.
Cok degildi,ama saglamdi geliri.
Fakat sahile gemilerden cikan servetleri seyretmek nihayet onu cikardi bastan.
Satti sürüsünü coban,parasini denizde ticarete yatirdi.Gemi batti , parayi da batirdi.
Coban döndü tekrar koyunlara, fakat artik sahip degildi onlara, sadece bir sigirtmacti simdi.
Bir müddet gecti aradan, biraz para edindi,gitti davar aldi yine.
Bir gün bakarken sahile yanasan tüccar gemilerine, gemiler rahatca yanasiyordu, dinmisti rüzgar. Coban dedi ki: " Hey sinsi sular, para istiyor yine galiba caniniz, gidin baska bir kapiyi calin, kimden alirsaniz alin, benimkinden ümidi kesin yalniz."
Uydurma degil,gercekti bu hikayenin temeli, yani demek isterim ki ben : Insanin gözünü hirs
bürünmemeli, kapilmamali dalgaya, yoksa denizde altin arayim derken, karada kalirsin yaya.
Pazarin sohbetin de görüsmek üzere. Sevgi dolu günler sizin olsun her masalin bir dogrusu da vardir.
Saygilarla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder